Hiçbir zaman başımıza bir musibet gelmeden anlayamayız ya hayatın değerini, sevdiklerimizin önemini..

“Daha dün beraberdik. Gülüp eglendik. Ben istanbula geldim, oda koyde kaldı. Ertesi gun bir telefon,arayan babamdı.” Savas Tanju da fena oldu” dedi. Sok gecirdim. Nefes alamadım. Cunku hersey o kadar guzel giderken, gordugum her yerde sohbet etmekten keyif duydugum ınsandı. Epey haber alamadım. Herkes ıyı oldugunu, bu durumu atlattıgını soyledi. Benım de ıcım rahatladı. Ancak daha sonra koye gıttıgımde. Yıkıldım. Olamaz dedim, olmamalı dedim. Iyi bir insanın basına neden hep kotu seyler gelir dedim. Hayat dolu bir insanın basına bunların gelmesini yediremiyordum kendime. Ama  düşününce insanın, yasamın dogasının bu oldugunu kendıme inandırmaya devam ettim. Arkadasım felc olmustu. Beyin kanaması gecirmişti. Ama gorunce ınanın o yasam dolu ınsanı , nutkum kesıldı. “Ilk geldıgı zaman daha kotuydu. Sımdı hıc olmazsa yuruyebılıyor. ” diyen üc bes arkadasın etkisiyle biraz olsun yine rahatlamaya calıstım. Bu güzel insan artık “Baston” ile yürüyordu. Vucundunun sol tarafı, felcliydi. Hayatı film seridi gibi gözleri onunden gecer ya ınsanın, bunu yasadım.

Dilerim Allah’tan en kısa sürede eski saglıgına kavusur KRAL.

Yıne hayatımı sorgulamaya devam ettigim bir gecede ansızın beklemediğim bir mesaj aldım.

Mesajı atan KRAL’dı.

“Bugun varsın yasadın, peki ya yarın , yarın sabah gözlerini acamayıp sevdiklerini göremiyeceğini düşündün mü? Kacırdıkların, kaybettiklerin, kırdıkların hiç aklına geldi mi? O yuzden en iyisini yapıp, sevdiklerine haykır.. “Iyıki varsın ” diye. Ben basladım bile “iyiki varsın!.”  KRAL.

ve bu aksam ki mesaj,

“Kraldan Kral Dostlara selam olsun..”

Yazmak isteyip de bu satırlara aktaramadığım onca cümle var  yüregimde..